Dit behoort tot dieselfde familie (Filoviridae) virusse as die Ebolavirus. Dit is vir die eerste keer in Suid-Afrika gesien in 1975 toe ’n jong Australiese toeris daaraan beswyk het. Sy reisgenoot en ’n verpleegster wat hom behandel het, het dit ook opgedoen, maar hulle het oorleef.
Mense wat die siekte opdoen het gewoonlik een of ander verbintenis met ’n grot of ’n myn en daar word vermoed dat die natuurlike gasheer in hierdie tipe omgewing hou. Een soort vlermuis is reeds geïdentifiseer as ’n draer van die virus.
Die diagnose van die siekte is aanvanklik moeilik omdat dit baie gemeen het met griep en malaria. Aanvanklik het die lyer hoofpyn, koors en spierpyn. Na ’n week is daar ’n veluitslag gevolg deur braking, borspyn, maagpyn en diarree. Indien dit meer ernstig word gaan die pasiënt in ’n delirium, geelsug, ’n swak lewerfunksie en omvangryke bloeding kan voorkom.
Volkome herstel neem baie lank.
